Հետո որդին՝ Կարենը շարունակեց հոր գործը, գյուղի տարբեր միջոցառումների ժամանակ նվագում էր, իսկ գրադարանի Սիրվարդն ասմունքում՝ «Ուստա Կարոն փչեց զուռնեն, ու դհոլի ձայնը թնդաց...»։
Կարենը նաև գյուղի մշակույթի տան տնօրենն էր, և հիմնադիրներից մեկը՝ գյուղի թատերական խմբի. վերջինիս բեմադրած բեմադրություններն անշլագ էին:
Այս միջավայրում է ապրել փոքր Ջիվանը, ով բացառիկ ընդունակությունների շնորհիվ չորս տարեկանում երաժշտական դպրոց է ընդունվել, հետո երաժշտական միջին մասնագիտական կրթություն ստացել, և տասնհինգ տարուց ավելի է, աշխատում է սիրած մասնագիտությամբ՝ Խնձորեսկի մշակույթի տան ակումբավարն է:
Պատերազմը որոշ ժամանակով ընդմիջեց գյուղի մշակութային կյանքը, որովհետև մշակույթի տան շենքը վերածվել էր զինվորական շտաբի։ «Հիմա նոր թափով աշխատանքներ են սկսվել, երեխաների հետ աշխատում ենք, որպեսզի սահմանամերձ գյուղերում համերգներով շրջագայենք, որպեսզի փոքր ինչ մարդկանց շեղենք, ժպիտներ պարգևենք, հույս»,- ասում է Ջիվան Գևորգյանը: Կազմակերպչական հարցերում նրան օգնում է նաև կինը՝ Նելլին:
2020 թվականին «ԵՄ-ն զբոսաշրջության զարգացման համար․արկածային տուրիզմի զարգացում պատմական Սյունիքում» ծրագրի շրջանակներում համայնքային նոր նախաձեռնությունների հեղինակների դրամաշնորհներ են հատկացվել, որպեսզի Լեգենդների քայլարշավային արահետում նոր գաղափարներ կյանքի կոչվեն: Հատկացված դրամաշնորհի արդյունքում Ջիվանը գյուղի մշակույթի տանը երեխանների համար ժամանցի կենտրոն է հիմնադրել, որը նաև կրթության առանձնահատուկ պայմանների կարիք ունեցող (ԿԱՊԿՈՒ) երեխանների համար առանձին խաղասրահ ունի: